برجام با مجموعه ای از داده ها و ستانده ها و پس از مجموعه ای از  بدعهدی های طرف های آمریکایی و اروپایی به نقطه ای رسید که جز ساختاری کم خاصیت از آن باقی نماند. ایران براساس بندهای 26 و 36 برجام که به کشورمان اجازه می دهد در صورت انجام ندادن تعهدات طرف مقابل در برجام  میزان تعهدات خود را کاهش دهد بدون آن که از برجام خارج شود، با تاخیری سه ساله اقدام به واکنش متقابل کرد. در واقع آن چه باعث رسیدن به توافق برجام شد، ظرفیت های  ایران برای چانه زنی بود. ظرفیت هایی که در قالب داده های ایران در برجام  قرار گرفت و اینک پس از گذشت حدود شش سال از برجام و خروج آمریکا از این توافق  و اعمال تحریم های حداکثری بی سابقه سه ساله، دولت جدید آمریکا با زیاده خواهی اعلام کرده که اگر ایران به تعهدات برجامی بازگردد به میز مذاکره برخواهد گشت. به نظر می رسد در این مقطع دو موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ نخست این که پس از شکست اجماع جهانی علیه برنامه هسته ای ایران و به رسمیت شناختن  حق غنی سازی وبرنامه هسته ای کشورمان  و همچنین بسته شدن پرونده « پی ام دی» و قطعنامه های شورای امنیت به عنوان بخشی از ستانده های برجام، هنوز  بخش قابل توجه و عمومی برجام یعنی مسئله رفع تحریم ها به عنوان بخش مهم دیگری از ستانده هایی که قرار بود در سبد ایران قرار گیرد، بر زمین مانده است . اما  سوال و مسئله مهم  در قبال رفع تحریم ها این است که طرف ایرانی در میز مذاکره از چه ابزارهای چانه زنی برخوردار است؟ در یک نگاه کلی، طرف آمریکایی طی سه سال گذشته از تمامی ابزارهای خود استفاده کرده است، درواقع تقریبا می توان گفت اهرم دیگری برای فشار حداکثری باقی  نمانده است که مورد استفاده قرار نگرفته باشد  به گونه ای که عملا طی ماه های پایانی دولت ترامپ، طرف آمریکایی به تحریم های چندباره و جنگ روانی اقدام کرد، تحریم هایی که  حتی ابعاد بهداشتی و درمانی همچون پاندمی کرونا را هم در برگرفت.براین اساس  در حالی که عملا طرف آمریکایی در میز مذاکره اهرم فشار دیگری ندارد، در این شرایط پایبندی  کشورمان به تعهدات برجامی باعث شده بود ایران نیز حداقل تا 18 اردیبهشت سال 98 که فرایند کاهش تعهدات برجامی آغاز و نهایتا با تصویب قانون هسته ای مجلس وارد فاز جدی تری شد، عملا  از ابزار چانه زنی مناسبی برخوردار نباشد.تصمیم ایران به آغاز غنی سازی براساس مکانیزم های پیش بینی شده در اقدام متقابل برجامی، اینک تقریبا به مهم ترین و سریع ترین ابزار چانه زنی ایران در میز مذاکره تبدیل شده است.به عبارت دیگر، در حالی که  در این مقطع رفع تحریم ها مهم ترین اولویت جمهوری اسلامی است، برای رسیدن به این هدف ادامه افزایش غنی سازی مهم ترین و سریع ترین ابزار چانه زنی است، موضوعی که از همان ابتدای دولت بایدن  نیز مورد توجه طرف آمریکایی قرارگرفت چون هر روز و هر هفته و هر ماه، ادامه غنی سازی قدرت چانه زنی و خطر فرار هسته ای ایران را برای طرف آمریکایی بیشتر می‌کند لذا درحالی که اهرم های فشار برای آمریکا به اتمام رسیده است، معقول به نظر نمی‌رسد که اسیر جنگ رسانه ای طرف  مقابل شود چرا که  بازی چماق و هویج بایدن برای مجاب کردن ایران به بازگشت به تعهدات آغازین برجام بدون  لغو کامل  تحریم ها، عملا پذیرش ادامه تحریم هاست. به نظر می رسد در شرایط موجود موثرترین مسیر در مقطع کنونی برای لغو تحریم ها ادامه سریع فرایند فعلی  غنی سازی است و اگرچه رویکرد ایران دست یابی به سلاح هسته ای نیست و بارها نیز به طور رسمی این مسئله اعلام شده است اما  ترس طرف های آمریکایی و اروپایی از فرار هسته ای  که اکنون مانند شمشیر دموکلس روی سر آن ها قرار گرفته، مهم ترین برگ برنده ایران برای لغو کامل تحریم هاست.

به بهانه بازگشت مهدی ترابی به جمع سرخ‌ها

همه برگشتی‌های پرسپولیس در یک دهه اخیر

 مهدی ترابی بعد از یک انتقال ناموفق خیلی زود به ایران برگشت تا بار دیگر با پیراهن پرسپولیس در لیگ ‌برتر به میدان برود. در تاریخ پرسپولیس ستارگان زیادی بوده‌اند که از این تیم رفته‌اند و بعد از چند سال و گاهی هم چند ماه دوری دست سرنوشت آن‌ها را به اردوگاه سرخ بازگردانده. در سال‌های دور ستارگانی همچون ‌هادی طاووسی، جعفر کاشانی، فریدون معینی، ابراهیم آشتیانی، بیوک وطنخواه، رضا وطنخواه، محراب کاشانی، همایون بهزادی، حسین کلانی، محمد مایلی‌کهن، محمد پنجعلی، حمید درخشان، مرتضی کرمانی، افشین پیروانی، حمید استیلی، یحیی گل‌محمدی، کریم باقری، علی دایی و علی انصاریان و مهرداد میناوند رفت‌و برگشت به پرسپولیس را تجربه کرده بودند و این رفت‌و برگشت‌ها در یک دهه اخیر هم ادامه داشته است. از ابتدای سال‌‌1390‌‌ تا‌کنون ستارگان زیادی بوده‌اند که از پرسپولیس جدا شده‌اند و دوباره به این تیم برگشته‌اند. در‌ادامه نگاهی خواهیم داشت به رفت‌و برگشت‌های پرسپولیسی‌ها در دهه ‌90.

جبهه پایداری همیشه طیفی  پر سر و صدا در جبهه اصولگرایی بوده اما حواشی وضعیت و تصمیمات آن بعد از فوت مرحوم آیت‌ا... مصباح یزدی و دبیرکل شدن صادق محصولی شدت گرفته است. به خصوص که در روزهای اخیر رسانه‌ها از ایجاد شکاف در این جبهه نوشتند و این گمانه را مطرح کردند که شاخه تهران یعنی صادق محصولی و یارانش، قصد نزدیکی بیشتر به احمدی‌نژاد را دارند. گمانه‌ای که مرتضی آقاتهرانی آن را رد کرد و گفت: «آن ها که به دروغ می‌گویند مهندس محصولی دنبال آقای احمدی‌نژاد است بدانند که در آن زمان ایشان جزو اولین نفراتی در دولت بود که مقابل خط انحراف ایستاد. «به نوشته فردانیوز، حواشی ایجاد شده به دنبال طرح دوگانه شکاف در پایداری، آقاتهرانی را به سخن آورد و موجب شد که در جمع جوانان جنوب تهران بگوید: «جبهه پایداری در تاریخ خودش هیچ وقت، به اندازه امروز متحد و یک صدا نبوده است. هم بنده و هم مهندس محصولی به اتفاق تک تک دوستان در جبهه پایداری همگی هم‌قسم شده‌ایم که برای نجات کشور از ناکارآمدی غرب‌گرایان تمام تلاش خودمان را بکنیم. آرزوی خیلی از گروه‌های سیاسی است که مانند اعضای شورای جبهه پایداری همدل و هماهنگ باشند. برای بازگرداندن قطار حرکت کشور به سمت عدالت‌محوری و جبران بی‌عدالتی‌های هشت سال گذشته، نه تنها جبهه پایداری متحد شده بلکه به دنبال این است که به اتفاق همه نیروهای جریان انقلاب با تمسک به شاخص های گفتمان انقلاب اسلامی، کاندیدای اصلح را معرفی کند.» این که پایداری واقعا دچار دودستگی وشکاف شده یا همان قدر که آقاتهرانی می‌گوید، متحد است به زودی و تا انتخابات 1400 معلوم می‌شود. باید دید که در یارکشی‌های سیاسی پیش رو، پایداری کجا می‌ایستد و یکدست می‌ماند یا خیر؟ دبیرکل پیشین جبهه پایداری اما در مرحله فعلی معتقد است که «قدر این اتحاد و انسجام را حتما می‌دانیم تا بتوانیم در بهار ۱۴۰۰ سایه سنگین تبعیض و بی‌عدالتی گسترش یافته توسط غرب گرایان را از کشور دور کنیم. در جبهه پایداری بر سر پیروی از ولایت اتفاق نظر داریم و همه اعضا به اتفاق با آن هایی که امروز از مسیر ولایت خارج شده‌اند، هیچ قرابتی ندارند. جبهه پایداری گفتمانی را که دنبال می‌کند، قربانی نزدیکی به فلان شخصیت و بهمان چهره سیاسی نمی کند. آن ها که به دروغ می‌گویند مهندس محصولی دنبال آقای احمدی‌نژاد است بدانند که در آن زمان ایشان جزو اولین نفراتی در دولت بود که مقابل خط انحراف ایستاد. هرکس به گفتمان مدنظر جبهه پایبند باشد، ما با او متحدیم. هرکس با این گفتمان که همان گفتمان انقلاب اسلامی است، زاویه داشته باشد، ما نمی‌توانیم او و فعالیت‌هایش را تایید کنیم. این گمانه زنی هایی هم که به تازگی در رسانه ‌ها و محافل سیاسی مطرح می‌کنند، کذب است و جبهه پایداری کاملاً با تمسک به گفتمان انقلاب در اوج اتحاد و همبستگی قرار دارد.» نماینده مردم تهران در مجلس تاکید کرد: «تفرقه و نبود انسجام در جبهه پایداری، آرزویی دست‌نیافتنی برای اصلاح‌طلبان خواهد بود و شایعه سازان بهتر است که برای فرار از پاسخ گویی به دنبال سناریوهای دیگری باشند؛ چرا که مرغ پخته هم از این شایعات خنده‌اش می‌گیرد.»

 «حرمله» سریال «مختارنامه» و «شمر» فیلم سینمایی «رستاخیز» را که حتماً می شناسید، همان بازیگر بلند قامت که با آن هیبت و شکل و شمایل برخلاف نقش‌های منفی که داشته، قلبی مهربان دارد و بازیگر باتجربه ای است. انوش معظمی اهل بروجرد، در رشته بازیگری تحصیل کرده و سال ها خاک صحنه خورده است. با او که به تازگی بازی اش در مستند نمایش «سرباز»، درباره سردار سلیمانی به پایان رسیده، به بهانه بازی اش در نقش های منفور، گفت و گو کرده ایم که در ادامه می خوانید.

 

امسال با فیلم «تک‌تیرانداز» در جشنواره فجر سی و نهم حضور دارید. آیا این حضور کم، به این دلیل است که چندان به  مدیوم تصویر علاقه‌مند نیستید یا برای بازی دعوت نمی شوید؟

اندکی راجع به خودم سخت گیر شده ام. امسال تابستان تا اوایل پاییز پنج پیشنهاد بازی را رد کردم که دلایل مختلفی دارد؛ با سناریو ارتباط برقرار نمی کنم، گاهی اوقات خیلی ضعیف است و نقشی را که به من پیشنهاد می دهند، نمی پسندم.

 

با این توضیحات نقش تان در «تک‌تیرانداز» چه معیارهایی داشت که آن را پذیرفتید؟

در گذشته چند پیشنهاد همکاری با علی غفاری ،کارگردان داشتم که قسمت نشد و یک‌باره پیشنهادی برای «تک‌تیرانداز» به من داده شد که نقش یک تک تیرانداز عراقی بود. سناریو را نخواندم و با این تعاریف، بازی در فیلم را پذیرفتم و پشیمان هم نیستم، هرچند نقش من کوتاه است و ظرفیت پرداختن به شخصیت را ندارد، بازی در «تک‌تیرانداز» تجربه خوبی برایم بود‌. دوست داشتم در این پروژه جنگی بازی کنم و حتی در پلانی کوتاه دیده شوم. مطمئن بودم که فیلم به لحاظ فرمت کاملاً حرفه ای خواهد شد و هر چند نقش ام کوتاه باشد دیده خواهم شد. مرحوم مهدی فتحی حدود 20 سال پیش به من گفت که یادت باشد نقش به متراژ نیست، گاهی می بینی در یک پروژه فقط در چند پلان بازی می کنی اما باعث می‌شود دریچه های تازه ای به سمت تو باز شود و دیده شوی.

 

با توجه به بازتاب های متفاوت فیلم در فضای مجازی، فکر می کنید «تک‌تیرانداز» در بخش‌های مختلف بتواند سیمرغ بگیرد؟

به نظرم ظرفیت دریافت سیمرغ در چند رشته همچون تدوین، موسیقی، بازیگری، جلوه های ویژه و همین طور کارگردانی را دارد، البته به فیلم های دیگر جشنواره و نظر هیئت داوران برمی گردد.

 

شما در دو نقش مهم، منفور و ماندگار بازی کرده اید؛ اولی نقش حرمله در «مختارنامه» و دیگری شمر در «روز رستاخیز»، می خواهم بدانم چه تفاوت هایی بین نقش های تاریخی و نقش تک تیرانداز بعثی وجود دارد؟

معتقدم این نقش ها هم وجه تمایز به لحاظ فرمت و ظاهرشان در جغرافیا و هم وجوه مشترکی به لحاظ فکری دارند. این ها نیروهای مخالفی هستند که در مقابل نیروهای خیر قرار می‌گیرند و این وجه مشترک آن هاست و به لحاظ زمانی، مکانی و تاریخی وجه تمایز دارند. بازیگر به این مسائل فکر می‌کند، از مجموع آن ها نتیجه می‌گیرد، روی خودش کار می‌کند و آن را ارائه می‌دهد. حالا این تفاوت‌ چقدر در مدیومی که کار کرده ایم دیده می شود، قضاوتش با تماشاگران است، در عین حال شما در بعضی از نقش ها فرصت آن چنانی نداری که هنرت را بروز دهی. در «تک‌تیرانداز» خیلی تلاش کردم در همان فرصت کوتاه جوهر نقش را بیرون بکشم و حالا قضاوت با تماشاگران است.

 

در فیلم «تک‌تیرانداز» چه صحنه هایی شما را تحت تاثیر قرار داد؟

خیلی فرصت نکردم که سر لوکیشن حاضر شوم و همه سکانس ها را ببینم، اما آن چه برایم مهم بود، خودزنی بعثی ها بود که وقتی از تک‌تیرانداز ایرانی رودست می خوردند، به شدت تنبیه و توسط خود بعثی ها اعدام می شدند.

 

بعضی ها معتقدند که بازی در نقش های منفور به جسم و روح آدم آسیب می زند. می خواهم بدانم با توجه به این که بیشتر پیشنهادهای تان بازی در این گونه نقش هاست، شما هم درگیر چنین آسیب هایی شده اید؟

با احترام به نظراتی که در این خصوص داده می‌شود، با این اظهارنظرها کاملاً مخالف هستم. معتقدم بازیگری حرفه‌ای نیست که یک بازیگر تحت تاثیر نقش اش دچار ضایعه روانی شود. من این گونه یاد گرفته ام که به همان قدرت و سرعتی که در نقش فرو می روم همان طور بتوانم از آن جدا شوم و اصلاً روی من تاثیر نگذارد. گاهی می بینید نقشی به لحاظ هنری آن قدر برای بازیگر جذاب است که در قالب شخصیت فرو می رود و خیلی خوب آن را انعکاس می دهد و تا مدت ها با شخصیت زندگی می کند.

 

قبول دارید که وقتی همه پیشنهادهای تان نقش های بدمن و منفور است، این موضوع نوعی راه رفتن روی لبه تیغ و تکرار نقش هاست؟

این سخن را می پذیرم و یکی از درد دل های خود من است. حتی رگه هایی از کمدی را در بازی ام دارم و شما در مجموعه «دندان طلا» دیدید که نقشی را بازی کردم که خیلی مورد توجه واقع شد. خیلی روی سن تئاتر نقش مثبت بازی کرده ام. این معضل سینمای ماست که اگر برچسب یک مدل نقش بر پیشانی ات بخورد ،دیگر تو را با آن گونه نقش می شناسند و کمتر پیشنهادهای متنوعی داری.

 

فکر می کنید قصه شهید «زرین تک تیرانداز» در جذب مخاطب در اکران عمومی تاثیر بگذارد؟

ان شاءا... از فیلم در گیشه استقبال خواهد شد. 

در این برهوت نبود قهرمان در سینمای مان نمی دانم چه سیاست و نگرشی پشت اش است که کلاً قهرمان را در یکی دو دهه گذشته از سینما حذف کرده اند در صورتی که قهرمان در تار و پود درام و سینما تنیده شده است. فکر می کنم این زمین برهوت مستعد پذیرفتن این موضوع است و ان شاء ا... این فیلم بابی شود برای این که دوباره سینمای مان با قهرمان ها آشتی کند و در قالب های مختلف آن ها را ببینیم و الگوسازی کنیم. اکنون نیروها به سمت ملودرام های اجتماعی و روانی رفته اند و اگر هم یک قهرمان نیم بند وجود داشته باشد یا روانی است یا عصبی و با دنیا سر جنگ دارد. به نظرم مردم از این گونه ژانرها خسته شده‌اند. وقت اش رسیده دوباره قهرمان پای خودش را به درام و سینمای ما باز کند. فکر می کنم «تک تیر انداز » سلسله جنبان این جریان است.

 

 مهدی حسن زاده - روز گذشته رئیس مجلس در شرایطی راهی مسکو شد که مذاکرات درباره همکاری های اقتصادی ایران و روسیه و دیدار با فعالان اقتصادی دو کشور از مهم ترین محورهای اقتصادی این سفر است.توسعه روابط تجاری ایران و روسیه، یکی از مهم ترین مباحث تجارت خارجی کشور در سال های اخیر بوده است. پیوستن ایران به اتحادیه اقتصادی اوراسیا و دسترسی به بازار بیش از 180 میلیون نفری این اتحادیه و نقش ایران در ترانزیت کالای روسیه از طریق خلیج فارس و دریای عمان، دو محور مهم روابط اقتصادی این دو کشور است.

سلبریتی‌ها در دنیای مجازی، مرکز جهان‌اند. همه یا سلطان و ستون و عالی‌جناب‌اند یا اسطوره و امپراتور و شوالیه. تنها خبر مهم، اخبار کار و زندگی شخصی آن‌هاست. انگار تنها موضوع مهم، تازه‌ترین حرف‌ها و اظهارنظرهای آن‌هاست و تنها سوژه دیدنی، آخرین عکس‌ها و فیلم‌هایشان. آن‌ها گرچه در زندگی واقعی هم توجه بیشتری از دیگران دریافت می‌کنند اما درنهایت یکی هستند مثل همه؛ با نقاطی تاریک در زندگی که نمی‌تواند سوژه عکس و فیلم باشد و با کاستی‌ها و ایرادهای کوچک و بزرگ که ربط و شباهت‌شان را به اسطوره‌ها و شوالیه‌ها تردیدپذیر می‌کند. با این همه در گوشه‌ای از حیات مجازی به لطف هوادارهایشان نقطه ثقل جهان‌اند. پشت این صفحات هواداری که عموما هم ناشناس هستند، چه کسانی قرار دارند؟ طرفداری را چطور معنی می‌کنند و حاضرند بابتش چه کار کنند؟ آن چه در پرونده امروز زندگی‌سلام می‌خوانید، قرار است به این سوالات جواب بدهد. ادمین‌های فن پیج سه سلبریتی درباره علاقه‌شان می‌گویند و هزینه‌ای که بابت این دوست داشتن یک طرفه می‌پردازند. در پایان هم یک روان‌شناس، موضوع هواداری را از دید علمی بررسی می‌کند. در این پرونده قصد داریم به پدیده هواداری، نگاه دقیق‌تری بیندازیم و توضیحات ما به معنی برچسب زدن به مصاحبه شونده‌ها و دیگر هواداران نیست.  درخور ذکر است این پرونده معطوف به پیج های هواداری است که بحث هواداری دغدغه اصلی آن هاست و با اهداف مالی ایجاده نشده اند.